Totaal verslag februari reis naar WO1 monumenten

Maandag 8-2-2016, IJzertoren Diksmuide, België

Deze februari-reis is vreemd begonnen, rommelig: Na zaterdag op de kleinkinderen gepast te hebben opdat hun ouders Carnaval konden vieren was ik van plan zondag te vertrekken. Ik was op het erf blijven slapen in de camper en ben na een ontbijtje even naar huis gereden. Daar sprak ik Martijn: modem van Onsbrabantnet was stuk, dus geen radio, tv, telefoon en internet. Klantenservice stuurde in de middag een monteur. Na vervanging van de trafo deed alles het weer, zelfs het internet na heropstart van de server. Helaas was het wel te laat geworden om te vertrekken.
Op maandagmorgen een tweede poging. Er werd veel wind verwacht met een iets mindere periode tot in de middag. Snel op pad gegaan. Tot Antwerpen ware weinig problemen, maar in Vlaanderen trok de wind aan, vooral tijdens buien. De navigatie deed zijn best op het laatste stuk, maar kon niet op tegen het Belgische gevoel van noodzakelijke omleidingen in het polderland met kleine dorpjes. Dan stuurt die Garmintrut je over allerlei landweggetjes naar de plaats van bestemming. Nu sta ik in Diksmuide aan de voet van het Vlaamse herdenkingsmonument de IJzertoren. Het museum in de toren vertelt over de strijd die het Belgische leger leverde in 1914 aan het riviertje de IJzer. Ze hielden hier oa door het land onderwater te zetten het Duitse leger een paar dagen tegen, genoeg om Engelsen en Senegallezen zich bij hen aan te laten sluiten. Men vocht vanuit loopgraven achter de 1.20 meter hoge rivierdijk en een spoorwegdijk. Een kantelpunt in de oorlog. Vanaf dit moment ontstond de loopgravenoorlog, waarbij bij aanvallen en tegenaanvallen zoveel slachtoffers vielen. De strategie was ingehaald door het moderne wapentuig als mitrailleurs, granaten en gas. Bevelhebbers trachten een slag te winnen door het accepteren van grote verliezen. En dat voor soms enkele meters terreinwinst.
Om 5 uur ging het museum dicht. De laatste 3 verdiepingen heb ik maar overgeslagen. Die gingen vooral over de Vlaams Nationalistische beweging. Die heeft een slechte naam gekregen omdat er in WO II nogal al wat collaborateurs bij zaten. De eerste IJzertoren is dan ook opgeblazen. In 1950 is de huidige gebouwd.
Toen ik bovenin op de hoogste verdieping stond hoorde je de wind enorm gieren om de toren. In een vitrine zag ik een voorwerp hevig heen en weer deinen terwijl de toren enigszins met de wind meeboog.
Eigenlijk mag je hier niet overnachten, maar als de politie komt kan ik altijd zeggen dat het onverantwoord is om met zo’n storm verder te gaan rijden. Inmiddels hoorde ik op de radio dat in Frankrijk windstoten van 140 km per uur gemeten waren. Hier blijft het bij uitschieters tot 100 km per uur.
Straks een lekker glaasje Port, een slaatje als maaltijd, de radio aan en dan een boek erbij.
Morgen naar Peronne.

Dinsdag 9-2
Vandaag in Diksmuide eerst Lidl bezocht voor brood en ander proviand. Daarna in de stromende regen 9-2-2016 Peronne
naar Peronne, oost van Amiens. De reis voerde in het laatste deel dwars over de slagvelden van de slag aan de Somme in 1916. In Peronne kon ik het museum Historial bezoeken. Een mooi opgezette presentatie waar als tijdelijke tentoonstelling de hulp aan "les guelles casses", mensen met hoofd- of gezichtswonden te zoen was. Hier komen de gruwelen van deze oorlog wel erg op je af.
Hoe meer je over deze oorlog weet hoe meer je er achter komt dat de wereld door meningen, wantrouwen en machtspolitiek en het aangaan van verbonden in een onvermijdelijke oorlog gezogen werd. Er zijn volgens mij zeker parallellen te vinden met de actuele ontwikkelingen.
We zullen ons best moeten doen om de wereldvrede voor onze kinderen veilig te stellen voor het te laat is.
Vanavond een lekkere maaltijd gekookt, gebeld met Magda die enorm van het Carnaval geniet en de avond op de campingplek in Peronne met worst en wijn voor de tv doorgebracht.
Morgen bezoek aan het slagveld en verplaatsing naar Chemin des Dames onder Loan.

10-2 Loan
Een drukke en lange dag gehad. Na het ontbijt op weg naar het begin van de herinneringsroute over het slagveld van de Somme. Op 1 juli 1916 zijn hier op de eerste dag van het offensief 20.000 onervaren Britse jongens omgekomen. De aanval duurde 5 maanden en kostte in totaal een miljoen doden en gewonden. In het landschap zijn de sporen verspreid te zien, begraafplaatsen en diverse gedenktekens. Het was vreselijk weer vandaag en daarom ben maar bij een drietal plaatsen een bezoek gaan brengen. Bij Beaumont Hamel is een stuk land in oorspronkelijke staat gehouden. In stromende regen heb ik mij bij een Engelse middelbare schoolklas aangesloten die uitleg kreeg van hun geschiedenisleraar. Er werd ademloos geluisterd naar deze meesterverteller. De regen werd vergeten. Daarna het reusachtige monument van Thiepval bekeken en als laatste de krater van een enorme mijn die bij aanvang van de slag tot ontploffing werd gebracht. Tachtig meter breed en dertig meter diep.
In de middag de 120 km naar Le Chemin des Dames gereden. Een vergeten slagveld. De legerleiding stapelde fout op fout die bijna evenveel verliezen opleverde als aan de Somme, maar uit de geschiedenis gewist is. In een kalksteen groeve, ondergronds werd 6 maanden hard strijd geleverd. Ik kreeg een prove-rondleiding in het Frans van de kleinzoon van een van de strijders.
Omdat het laat geworden was ben ik daarna in het donker een 40 km naar de camperplaats gereden. Veel lantaarnpalen hebben ze hier niet. Mijn Garmin lultrut deed goed haar best en bracht me zonder noemenswaardig zoeken op de plaats van bestemming: Beaucourt.

11-2 Veldhoven
Vannacht lekker geslapen en daarna op mijn gemak naar huis gereden. Bij Brussel nog even aangegaan bij de Leeuw van Waterloo waar de slag l het leger van Napoleon herdacht wordt. Het museum kostte 13 euro en heb ik maar overgeslagen.
Rond 15.00 uur weer thuis.
Statistieken:
975 km
Gemiddeld 10,35/100 km