Verslag 9 en 10 Binnenland Spanje

Verslag 9
7-5-2018
Santa Coloma de Queralt(nrd van Tarragona, 80 km vd kust)
Na wat uitgeslapen te hebben vertrokken van onze camping die inmiddels vrijwel verlaten was. Nogmaals bij het meisje van de receptie onze in zee verdwenen plaats veilig gesteld.
Met een lekker zonnetje via Vic en Manresa naar de camperplaats in Santa Coloma de Queralt gereden, een oud dorpje aan de rand van het wijngebied van de Alt Pinedes. Vanaf de grote weg toch nog een flink stukje tweebaans door een mooi heuvelachtig landschap. Bij aankomst opgebeld om aan te geven dat we stroom wilden. We konden die al wel aansluiten. Het tel nr werkte helaas niet.
Toen we naar het centrum gingen om ergens te gaan eten kwamen we een agent tegen die we de weg vroegen naar een restaurantje. Dat wist hij: je kon goed eten en niet duur bij El Raco de Cal Ton ( het Hoekje bij Ton) en hij zei dat hij zelf om 5 uur langs zou komen om het geld van de stroom op te halen. We kwamen er toen achter dat we voor het gsmnr het landnr moesten intikken. Nu werkte alles wel. Een echte hulpvaardige oom agent.
Bij Ton hebben we echt uitstekend gegeten een Nederlands sterrenrestaurant waardig. Toch echt de specialiteit van het Spaanse platteland. De wijn was wel stevig (15%) maar lekker. Toen we weer vertrokken mochten we genieten van een korte onweersbui. Tijdens het wachten het al kletsend maar gezellig gemaakt met de overige gasten.
Na een korte wandeling door het oude centrum waren we net voor de volgende stortbui bij de camper. Geheel voldaan zagen we om onze wagen een vijver ontstaan. Gelukkig tijdelijk.
Morgen weer een 200 km naar het zuidwesten naar weer een dorp met een mooie naam: Albalate del Arzobispo.

Verslag 10
8-5-2018
Albalate del Arzobispo, 80 km zuid van Zarragossa)
Na een rustige nacht en een lekker ontbijt op pad gegaan. De eerste 120 km over de snelweg. We hebben Catalonie verlaten en zijn Arragon binnen gereden. Dat gebied heeft een speciaal karakter: LEEGTE! Uiteraard buiten de grote steden als Zarragossa.
Op de binnenwegen zagen we nog maar weinig mensen en het landschap gaat over in een dorre woestenij. We passeren een groot stuwmeer El Mar de Arragon ( De Zee van Arragon) zo genoemd om het interressant te maken voor toeristen. Het is nog niet zo gelukt: Eerst een toeristenstadje waar duidelijk wordt dat het stuwmeer eigenlijk de verbrede rivier de Ebro is, dan 25 km verder een kleine camping, daarna het stadje Caspe op weer 20 km en dat was het dan. Er staan veel soorten bloeiende planten, dat is dan weer wel erg mooi. De aarde bruinrood en de huizen van bruinrode baksteen. Nadat we naar het zuiden afgebogen zijn wordt alles nog armoediger. Verlaten en ingestorte huizen ( In Spanje laat je iets wat je niet meer nodig hebt gewoon achter), een bochtige weg en een boerenbevolking. Velen zijn opmerkelijk kort en dik en wat stug.
Het weer is ten goede gekeerd en de temperatuur gaat naar de 30 graden. Het dorpje bij de camperplaats, Albalate del Arzobispo, ligt om een heuvel met een kasteel gedrapeerd. We staan op een mooi aangelegde parkeerplaats bij een rivier die om de heuvel stroomt. Een wandeling naar een terrasje betekent dus klimmen. Tegen de avond toen we buiten zaten mochten we even genieten van een regenbui, kort maar hevig. Het koelde daarna af, wel zo lekker na het avondeten. Er stond hutspot met spek op het menu, heerlijk na de liflafjes van gisteren.
Morgen naar het westen over binnenwegen naar Calatayud.