Dag 14

Dag 14
Datum 10-05
Spanje, Albarracin (west van Teruel, Aragón), Camping Ciudad Albarracin.
Een bezoek aan Teruel is zeker de moeite waard! Veel mooie gebouwen in de mudéjarstijl en vroeg modernisme. Dat laatste omdat de snel rijk wordende bourgoisie van rond 1920 niet wist wat men van gekkigheid met zijn geld moest doen om maar te laten zien hoe rijk men was. Ook hier heeft de burgeroorlog eind dertigerjaren veel verwoestingen tot gevolg gehad, maar veel is in oorspronkelijke staat teruggebracht. Een compacte stad met een verplicht nummer: een bezoek aan het mausoleum van de Amantes (geliefden). Twee mummies met een romantische geschiedenis: man vraagt de hand van een rijke dochter Isabel. Schoonvader weigert en de man, Diego, gaat zijn fortuin zoeken en vraagt haar te wachten. Als hij na jaren terugkomt, is Isabel uitgehuwelijkt en weigert hem een kus. Diego sterft ter plekke. Als hij opgebaard is, krijgt hij de enigszins te late zoen en Isabel zeigt op het lijk ineen. Een dag later sterft zij ook. Dit verhaal is honderden jaren lang doorverteld en u is er een fatsoenlijk graf voor de mummies van de twee geliefden gemaakt. Hun tombes zijn afgedekt met hun beeltenissen waarbij hun handen naar elkaar uitgestrekt zijn en elkaar net niet raken. Isabel bleef immers zuiver. Onze Spaanse medebezoekers smulden van het verhaal en de gids ging er helemaal in op. Kerk en klooster ook bekeken. Daarna voor het eerst de tapas gegeten tussen zoals altijd vrolijke en luidruchtige autochtonen. Je neemt zelf een aantal hapjes op een bordje en een pilsje en je rekent af aan de hand van het aantal prikkertjes op je bord. Er werd tussendoor aan de bel getrokken, ik dacht eerst voor een rondje voor de hele zaak, maar het was slechts de voorbode van een enorme kreet:”Callientitas” (warme hapjes) . die dan direct aangeboden werden om te voorkomen dat ze koud werden. Ik weet nu waarom die Spanjaarden zo gedrongen en vooral voorzien zijn van zo’n dikke buik. Het is allemaal heerlijk.
Vandaag weer eens genoten van het Spaanse landschap: Het woeste berglandschap en de eindeloze vlaktes. De weg naar Teruel is meer dan 20 km kaarsrecht. We kwamen langs een volkomen verlaten nieuw en behoorlijk groot vliegveld. Volgens een bord aangelegd met centen van de Europese Unie. Helaas toch wel overbodig. Ik sinds we hier zijn 2 x een kist gehoord en we zitten er vlakbij. Dat is het tweede verlaten nieuwe vliegveld dat ik ken. Bij Barcelona is een nog veel groter exemplaar. Dat is zelfs met een toegangshek afgesloten.
We hebben het hier zo goed dat we nog een paar dagen blijven.