Week 4, deel 3

Week 4, deel 3
Dag. 25 camping Parque Nacional de Monfrague, Malpartido de Placencia (10 km ZO van Plasencia)
16-5 donderdag
De reisdoel het noorden van Extramedura was niet zo lang maar wel op een vreemde manier mooi. Schoonheid kent de hoogvlakte van Spanje op verschillende manieren. Hier is het heuvelachtig, ruw en weids. In de verte zie je altijd wel een bergketen. Om koffie te drinken zijn we er weer eens ingestonken. Langs de nieuwe snelweg zijn nog erg weinig benzinestations. Je wordt verwezen naar een Via de Servicio, volgens het bord voorzien van alles wat je je als reiziger of vrachtwagenchauffeur maar kan wensen. Je moet dan wel een km of wat verder naar een stadje waar maar een drukke weg doorloopt waar je nauwelijks door kan, laat staan parkeren en dan zie je waarom het gaat: het plaatselijke benzinestation dat op deze wijze voor de ondergang behoed wordt. In dit stadje zie je veel hamdrogerijen, waar de beroemde en inderdaad heel lekkere gedroogde ham, de "jamon iberica de pata negra" vervaardigd wordt. Dit is een jarenlang droogproces waarbij de ham in de droge lucht die op deze hoogte heerst geconserveerd wordt. Je kunt in heel Spanje deze hammen als hele poten kopen tegen een hoog bedrag. De bekendste is uit het dorpje Jabugo. Dit dorp heeft de naam gegeven aan het kwaliteitskenmerk van de pata negra ( varken met zwarte hoeven). Eigenlijk behoren de varkens in de vrije natuur te leven van de eikels van de Spaanse eik, hetgeen de ham een speciale smaak geeft. Als je het er met een autochtoon over hebt, hangen binnen enkele minuten de draden kwijl aan zijn kin terwijl hij lyrisch vertelt over de geweldige smaak. Hij heeft gelijk!
Op de Meseta lopen in de "dehesa" stieren rond. Ze lopen op deze ruwe weidegebieden met boompjes in alle vrijheid. Deels als vleesrund, deels als vechtstier. De laatsten hebben het het best. Voor hun jarenlange leven in vrijheid met een behandeling met veel respect betalen ze met een kwartier ellende. Dat is veel minder dan het ellendige leven dat de varkens en kippen moeten lijden
Na de Meseta zijn we een pas overgetrokken aan het einde van de Siërra de Gredos op zo'n 1200 meter. De bergen zijn hier met sneeuw bedekt en zelf ongeveer 2200 meter hoog.
Dan een flinke afdaling en dan komen we op 350 meter hoogte aan op onze camping. Bij de poort voert een ooievaar op zijn nest haar jong en we zien veel verschillende vogels oa de blauwe ekster die een prachtig verenkleed heeft.
We nemen ook een opmerkelijke soort waar die rondloopt met een rare gekromde nek en altijd naar boven kijkt. Nee het zijn geen zweefvliegers maar de ondersoort mens die Vogelaar genoemd wordt. Er zijn er flink wat van uit Nederland hierheen gekomen, speciaal om de roofvogels hier waar te nemen. Er zitten veel zeldzame soorten die bijna nergens anders in Europa leven. Het opvallendste is de Monniksgier, de grootste gier van ons continent. Verder zie enkele soorten wouwen en arenden.
Morgen gaan we eens rondkijken in het natuurpark.