Week 7, deel 1
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan en Magda
05 Juni 2013 | Spanje, Isla Cristina
Dag 40, 41, 43
5-6 Woensdag
De laatste dagen met de nodige rust in prachtig weer doorgebracht. Zondag hebben we na een bezoek aan de markt nog een tijd op een terrasje gezeten, heerlijk onder de palmen. Op de markt wilde ik betalen met een biljet van vijftig. dat viel niet mee. wisselen kon niet, de kraameigenaar zeurde net zolang tot we het bedrag in kleingeld bij elkaar hadden. vervolgens wees hij dankbaar naar mijn kale schedel en verklaarde dat ik wel geen haar, maar dan toch wel talent had. op de markt werden alle "kleinverkopers" met kersen, schelpdieren en fruit uit eigen tuin door de Guardia Civil opgeschreven. Als uit zou komen wat de ogen vertelden zouden er nogal wat gehandicapte leden van het korps bij gekomen zijn. Overigens viel op dat er deze dag veel gehandicapte medemensen in de stad aanwezig waren. Het was weer een feestdag: Eerste communie. Er werd een processie gehouden waar het halve stadje voor was uitgelopen. Meisjes gekleed als bruidjes, net zo als bij ons. Jongens gekleed in matrozenoutfit, uiteraard met op de armen de gouden banden van een officiersrang. Opa en oma, broers en zussen en ooms en tantes waren op hun paasbest gekleed mee naar de kerk gegaan, de mannen leken nog het meest op gepensioneerde begrafenisondernemers. Zo'n prestatie vraagt om een drankje uiteraard. Een flinke familie streek naast ons aan een tafeltje neer. Opa, een boomlange man, wat hier een erg opmerkelijk formaat is, regelde alles. In de Palmenstraat moest uiteraard een statiefoto gemaakt worden. Natuurlijk tegen de zon in. Vlak daarna kreeg opa een Flodder vogelpoep op zijn kneiter. Zeldzaam hoe rijk de Spaanse taal in zo'n geval blijkt te zijn... Ik heb hem nog verteld dat dat bij ons een aanwijzing voor veel te ontvangen geluk betekende, maar dat maakte toch niet zoveel indruk.
Daarna moesten er voor Johan zonodig een aantal t-shirts gepast en gekocht worden. Maar meteen een flink aantal, dan is dat ook weer achter de rug. Volgens Magda zie ik er nu veel minder saai en grijs uit.
Maandag en dinsdag lekkere luie dagen gehad. Helaas viel er bij Magda een vulling uit een kies, waardoor we vandaag, donderdag op zoek moeten naar een tandarts.
Hoe iets eenvoudigs hier ingewikkeld kan worden:
Bij receptie gevraagd even een tandarts te bellen voor een spoedbehandeling. "Ja ik zal mijn eigen tandarts bellen, bij die kliniek zijn er 3 tandartsen aanwezig.
1. Kom om 10 uur maar terug dan zal ik bellen
2. Geen gehoor om 10 uur. Jullie staan hier vlak achter. Ik blijf wel bellen en kom de afspraak wel even doorgeven.
3. Om 11.00 uur: De afspraak kan morgen om half een of volgende week, er is vandaag geen tandarts aanwezig. De afspraak is gemaakt.
Op ons verzoek gaat hij andere tandartsen bellen voor een afspraak voor vandaag.
4. Na een half uur: er zijn wel klinieken, waaronder een hele nieuwe, maar ik kan in de gele gids op internet geen telefoonnummer vinden. Op de kaart heb ik kruisjes gezet waar ze zich bevinden, ga er maar langs en leg je probleem uit. Nee, ze spreken eigenlijk alleen maar Spaans, soms een beetje Engels. Doe het voor 13.00 uur, later is het middagpauze.
5. Op internet via een Nederlandse site 1 tel. Nr. gevonden. De man aan de receptie belt voor een afspraak. Het kan, maar wel binnen 40 min. Ga er snel op de fiets heen, het is voetgangersgebied, je kunt er niet parkeren. De fietsen vooral goed op slot doen, het is niet zo'n beste buurt. Wij zijn Nederlanders, we weten hoe dat werkt. We hebben twee bromfietssloten bij ons.
6. Na aanbellen wordt ons van de eerste verdieping toegeroepen dat we eerst de patio over moeten en dan een trap op ergens in een hoek. Het wat oude huis kent vele kamers en deuren. We worden hartelijk ontvangen met het verzoek een papier te ondertekenen waarin je verklaart dat de tandarts alles uitgelegd heeft wat op het papier beschreven staat. Het blijkt een opsomming te zijn van wat er zoal mis kan gaan. Eigenlijk zou je meteen weg willen rennen en nooit meer naar zo'n levensbedreigende behandeling willen vragen.
7. Magda wordt in de stoel geplant en ik mag vertalen. Nadat een x-Ray gemaakt is blijkt dat trekken nog de enige oplossing is. Dat gebeurt en omdat Magda erg bang is met heel veel zorg. Na afloop kijkt ze zo opgelucht dat de tandarts haar een stevige omhelzing geeft.
8. En nu naar het strand, vanavond water vervangen, de fietsen op het rek en alles klaarmaken voor vertrek morgen
9. Werd het toch nog gezellig!
-
05 Juni 2013 - 22:09
Gabrielle:
Van zo'n tandartsbehandeling zou ik ook de zenuwen krijgen... -
06 Juni 2013 - 16:04
Julia Van Akkerveken:
hoi Johan en Magda .
wat een ellende als je daar naar de tandarts moet.dan zie je maar weer dat het hier maar heel gewoon is
.maar alles is nu hopelijk goed . het weer is hier ook goed ,dus nog veel plezier gr. -
11 Juni 2013 - 15:34
Hennie Merks:
Hoi Hoi ben ik weer,of mn vorige bericht is doorgekomen weet ik eigenlijk niet,er ging iets fout en kon het niet meer terug halen,sorry.had n.l. bedankt voor de leuke lieve kaarten voor Elly en mij,we vonden het allebei heel erg leuk,nogmaals h.dank.En wat lees ik nu weer voor de tweede keer naar de tandarts,maar Magda toch pech hoor.Nu verder geen rare dingen meer hoor! heel veel lieve groetjes hennie en elly doeggggggggggggggg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley