Lissabon, Isla Christina 18 mei

Fatima, Lissabon, Sao Bartolomeu de Messines, 15, 16 en 17 mei
Donderdag 15 mei
Wat een weertje! We zijn de dag begonnen met een douche buiten de camper. We stonden maar met zijn tweeën, dus dat kon wel. Daarna rustig naar het bedevaartsoord Fatima gereden. Nog even aan geweest bij Decathlon om te proberen jeu de bouleballen te kopen en gebruik te maken van WiFi. We staan nu op het parkeerterrein van het Heiligdom van Fatima. In de middag kwamen een vijfentwintigtal campers aan die samen als club reisden. We hadden ze gisteren al bij de ruïnes ontmoet. De camperplek is in een keer vol. Bij het praatje met de buren bleek dat we gemeenschappelijke "Hermes" bekenden hadden. Wat is de wereld toch klein.
Het bedevaartscomplex bezocht. Om warm van te krijgen, het was trouwens 31 graden in de schaduw. Het is een vrij jonge kerk en haalt het niet bij Santiago of Lourdes. Het plein voor de kathedraal is enorm groot. Volgens mij hebben ze geprobeerd de St. Pieter na te maken. Het was er commerciëler dan in Lourdes. In kraampjes werd allerlei religieuze "kunst" verkocht. De kaarsen die gebrand werden waren soms twee meter lang. Ook in was gegoten lichaamsdelen werden verkocht en in ovens opgestookt: voeten, benen, harten, darmen en borsten. Er is sprake van een ver doorgevoerde devotie. Mensen zijn volledig in beslag genomen door hun geloofsbeleving en we hebben hen daarbij maar niet als toeristen gestoord.
Lekker in het stadje gegeten en daarna siësta gehouden. We hebben tot negen uur lekker buiten zitten kletsen. We hebben vanavond besloten morgen naar Lissabon te gaan.

Vrijdag 16 mei
Na een onweersbui vertrokken met als doel de camperplek in Lissabon. Na een voorspoedige reis, die overigens aanving met een vijftal km van die verrekte kinderkopjes, zijn we de voorsteden van Lissabon doorgegaan. Het laatste deel gelukkig over de snelweg. Lissabon blijkt groot en vooral druk. We kwamen terecht op een schimmige parkeerplaats langs de Taag. Nog net een plekje vrij langs een zesbaansweg. Omdat we zo vroeg waren zijn we vandaag nog met de trein naar het centrum gegaan. Wat een flaneerstraatjes met veel winkels! Naast hele chique ook een H&M, waar Magda indook om een wintertrui uit de aanbieding te kopen. De tapas zijn hier nogal van veel suiker voorzien, maar zeker lekker en de terrasjes zijn ook goedgekeurd na uitgebreide test. Opvallend veel Nederlands gehoord op straat, naast Engels en wat Frans.
Aan het eind van de middag was het weer goed om op de trein te stappen. Het was warm zat. Het openbaar vervoer is veelsoortig. De klassieke elektrische trams voor de toeristen, volledig aftands inmiddels, trolleybussen, gewone bussen, metro, taxi's en zelfs riksja's. Dan daartussendoor nog het autoverkeer zodat het gekkenhuis compleet is. De stad is niet zo oud vanwege een grote aardbeving van enkele eeuwen geleden. De gebouwen zijn vrijwel allemaal oversized. We zijn niet in de oude stad geweest, die lag ons te hoog. Op de camperplek bleek even verder nog een plein waar het veel beter toeven was, vlak aan de Taag waarover een soort Golden Gatebridge gebouwd is. We hebben dus vanuit de luie stoel een prachtig uitzicht. Uiteindelijk een prima plek dus en dat voor niks.

Zaterdag 17 mei, Sao Bartolomeu de Messines, 15 km noord van Albufeira, Portugal.
Na tijdig opgestaan te zijn vroeg op pad gegaan naar het zuiden. Eerst over de beroemde brug over de Taag. Prachtig, maar de toerit tamelijk ingewikkeld en zonder navigatie bijna niet te doen. Daarna het binnenland in. Op 15 km na een prima route. Blijkbaar was het geld op om het asfalt eens te herstellen op dat stuk. Het landschap verandert snel. Het lijkt veel op Extramadura in Spanje: warm, woest, droog en leeg. Wat eiken en olijfbomen. Begin van de middag kwamen we met nogal warm weer op de camperplek aan. Stoelen naar buiten, hapje, drankje en we zijn weer helemaal gelukkig. We staan 300 m van het centrum van dit slaperige provinciestadje. Magda's rug is aan rust toe. Lopen gaat niet meer zo. Morgen zakken we verder af naar de kust en rijden dan naar het oosten naar Isla Christina in Spanje. Daar gaan we naar een ons bekende camping waar ze ook WiFi hebben. Plan is om daar wat langer te blijven. Vermoeiend hoor zo'n vakantie. En dan ook nog te bedenken dat ik voor het eerst kokkeltjes gegeten heb. De inhoud van het schelpje ziet er inderdaad uit als een stukje stevige snot, maar het smaakt lekker.