8-6 El pueblo de Don Fabrique

8-6 El Pueblo de Don Fabrique ( 80 km noordoost van Baza)
Route: Torre del Mar - Motril - Granada - Guadix - Baza - El Pueblo de Don Frederique Ongeveer 300 km.
Wat een bijzondere reis vandaag.
Vanochtend met een beetje treurig gevoel van onze Camping Torre del Mar vertrokken. De toiletschoonmaakster, die van de toiletgebouwen ware paradijsjes maakt door enorme hoeveelheden potten met bloeiende planten bij te houden, nog even gegroet en toen op pad. Eerst door het toch wel drukke Torre heen en dan de snelweg op. Het stuk tussen Nerja en Motril is waarschijnlijk de mooiste autoweg die ik gezien heb. Inmiddels hoef je er bij Motril ook niet meer af om met moeilijke draaien de weg naar Granada te zoeken. We gaan na de tunnels linksaf de bergen in. Op naar de pas die El Puerto de Suspero del Moro heet.
Mooie naam waar een verhaal bij hoort: toen in 1496 het Moorse rijk Granada, door Ferdinand en Isabella veroverd was moest de laatste Koning van de dynastie der Nasriden, Boabdil, de sleutels bij de poort van het Alhambra afgeven aan het koningspaar. Hij vertrok gedesillusioneerd met zijn moeder naar de kust. Bij de bergpas keek hij nog een keer om een huilde om het verlies van de mooie stad die hij nog een keer zag liggen. Zijn moeder sprak hem bestraffend toe: Huil niet als een vrouw maar had de stad maar verdedigd als een man! Boabdil slaakte een diepe zucht en vertrok naar het hem toegewezen gebied in de Alpujaras aan de zuidflank van de Siërra Nevada. Toentertijd een vruchtbaar en goed bevloeid gebied. Toen de Moren daar verjaagd waren een vijftig jaar later, verviel het tot de huidige armoedige streek.
Na de drukke rondweg van Granada genomen te hebben zijn we over de snelweg aan de noordkant van de Siërra Nevada doorgereden tot een stukje voorbij Baza. Het landschap veranderde van bosrijk en bergachtig naar een gortdroge, woestijnachtige hoogvlakte met veelkleurige grond. We passeerden Guadix met zijn grotwoningen en draaiden na getankt te hebben af het bijna lege gebied in. Toch vreemd als je maar af en toe een stadje ziet en verder niks. Men wil dit gebied als toeristengebied ontwikkelen, maar hoe weet ik ook niet. Er is echt niets als uitgestrekte woestenij, doorsneden door droge diepe rivierbeddingen. De natuur speelt hier nog zijn eigen spel. Na een flinke klim kijken we neer op het dorpje waar we een camperplek vinden voor 2 plaatsen. Er is niemand te zien: siësta
Daar doen we ook maar aan mee. Het is behoorlijk warm en een tukje is best aangenaam na een frisse versnapering. Je hoort hier de stilte.
Morgen verder naar Cartagena. We bewaren het westelijk deel van deze streek voor een volgend jaar. We hebben overigens ons geliefde Andalusië al verlaten en zijn aangekomen in de provincie Murcia.