Week 7, deel 2

Week 7 deel 2
Dag 44, 45, 46,47(zondag)
8-6, Camperplaats El Torcal, Antequera(prov Málaga)
Op donderdag zijn we van Isla Cristina vertrokken met een beetje pijn in het hart. Eerst boodschappen bij de Lidl, inclusief een bak aardbeien van onze vaste leverancier, een familie telers die een paar centen bij verdient met 3 personen, door bij de uitgang van de Lidl wat fruit en kokkels van prima kwaliteit te verkopen. Daarna diesel tanken en via Sevilla naar El Puerto de Santa Maria gereden. De camping daar ligt aan zee tegenover het schiereiland waar Cadiz op ligt. We hadden met kennissen uit Limburg, die we vorig jaar ontmoet hadden, afgesproken. Zij waren er al, dus dat was heel gezellig. Tevens zagen we Engelse buren van de vorige camping die ons wederom de nodige info gaven.
Op vrijdag zijn we naar Cadiz gegaan. Toch wel speciaal: Je moet met een veerboot, een catamaran, over varen naar de oude stad Cadiz. De stad ligt op een lang schiereiland van een kilometer breed. Op de punt ligt de oude stad. De fiets kan gratis mee en iemand gaf tips over een leuke route. Die tips waren goud waard, want we zijn om de stad heen gefietst en dat was een flinke rit. Maar mooi...! Dat zouden we lopend nooit allemaal gezien kunnen hebben. Cadiz is gewoon te groot om te voet te doen en alles te zien. Een moderne haven, een citadel en een enorm oud en vooral lang havenhoofd. Op de route (letterlijk een gele streep op de grond waarlangs je kunt fietsen) kwamen we prachtige parken tegen, oa met een paar reuze ficusbomen met stammen van een meter of 5 doorsnede en een omtrek van meer dan 15 meter. Onze twee dames die op een wortel moesten zitten voor de foto waren bijna niet meer te vinden ten opzichte van de dikke stam. Na het bezoek aan het oude havenhoofd, een fort, met een toegang over een lange smalle dijk van bijna een kilometer, zijn we de oude binnenstad in gefietst. Daar lekker gegeten en toen vooral te voet over al die kleine plazas gelopen. We vroegen de weg aan een oudere man naar de kathedraal en die bleek ons al hijgend en roepend achterna te komen toen we het verkeerde straatje insloegen. Spaanse mensen zijn vaak erg behulpzaam, dat blijkt wel weer. De kathedraal bleek een in barokstijl hersteld monstrum te zijn. Ondanks dat er aan architectuur weinig te zien is, maakten de smalle en gezellige straatjes veel goed. De stad lijkt wel erg ingesteld te zijn op toeristen, hoewel de drukte nu op vrijdag best meeviel.
Met de boot weer terug, waarbij bleek dat de Atlantische Oceaan voor best een stevige deining kan zorgen. Terug op de camping hadden we een voldaan gevoel en was de avond erg geschikt om weer wat bij te komen van de belevenissen.
Zaterdag hebben we toch maar besloten door te reizen. Het is wel heel erg gezellig met onze kennissen, maar het weer is aan de Middellandse Zee misschien beter en het strand was hier wel erg vlak en winderig. Na de koffie met moeite afscheid genomen en naar de plaats Antequera gereden. De camperplaats bleek een 12 km ten zuidwesten van het dorp te liggen aan de rand van het Parque Nacional El Torcal, een klein maar hoog en bijzonder gebergte. We staan op een parkeerplaats in ons eentje tot in de avond wanneer er nog een Nederlandse camper bij ons aansluit.
Zelf ben ik nog het park ingewandeld tot op een hoogte van zo' n 2000 meter. Ik kon de Middellandse zee zien en dat is toch een 60 km hemelsbreed van ons vandaan. Prachtige uitzichten en bijzondere geologische formaties doen me besluiten om terug te gaan en morgen toch met ons karretje naar boven te rijden, desnoods 3,5 km in de eerste versnelling omdat het nogal steil is. Moet lukken!
9-6 Camping Almayate Costa(Nrd van Málaga)
Vandaag een lange wandeling door het natuurgebied El Torcal gemaakt. Eerst over een flink steil pad naar boven, naar een mooi informatie kantoor. Prachtige door de natuur gemaakte formaties gezien. Ook ontmoeten we voor de derde keer de engelsen die we in Isla Cristina gesproken hebben. Na de wandeling Magda weer bij moeten brengen van het lastige pad met koffie en wat lekkers. Mijn bewondering voor haar doorzettingsvermogen kent geen grenzen. Ze was er nu zelf ook trots op dat ze dit volbracht had. Daarna naar de kust van de Middellandse Zee gereden over een smalle, steile en vooral kronkelige weg. We werden beloond met geweldige uitzichten in een vrijwel verlaten gebied. Dat werd anders aan de kust waar elke vierkante meter benut is. Nu ook voor niet-afgemaakte huizenparken. Op de camping bleek het nogal te waaien en een strandje pikken was er even niet bij. Wel nog even genoten van welverdiende rust en de kitesurfers die het nu erg naar hun zin hadden. De Spaanse weekendgangers zijn allemaal om zeven uur verdwenen een vrijwel lege camping achterlatend. We nemen er maar even ons gemak van.